Rust.

Vandaag was een rustige, rustige rustdag. Na het ontbijt, een soort wit casinobrood met honing (geen boter), bananen en koffie gaan we te voet naar het huis van Stella. Het is duidelijk een minder bedeelde wijk. De ongeplaveide weg zit vol putten en kuil. Je moet uitkijken waar je je voet neerzet. En de nietsontziende auto’s en brommers maken het er niet beter op. Onderweg horen we continue:”Muzungu, muzungu how are you”? Uit de keeltjes van kleine kinderen die hier niet veel blanken zie. De zon geeft best veel warmte, zweetpareltjes in “the pearl of Africa”.

Bij Stella zijn de kinderen thuis. Junior heeft verhoging en dan moet zijn oudere zus ook thuis blijven. We halen de stove uit  de doos en zetten het zonnepaneel daar waar hij hoort. Na een korte uitleg gaat Stella aan de kook. Beter gezegd het water, want snel komen er belletjes naar het oppervlak. Missie geslaagd.

Wij lopen naar Red Chilli, een hostel waar gratis internet is. Achter een grote stalen toegangsdeur moeten we ons inschrijven. Bij de receptie boeken we een driepersoons kamer voor de laatste nacht in Oeganda. Snel checken we de code niet Tomandjerry zoals de laatste keer maar een cijfercode die een dag geldig is. Helaas het internet is traag tekst lukt nog, maar foto’s uploaden lukt slechts 2x. Na anderhalf uur is ook het Afrikaanse geduld van Peter op. Na een African spicey coffee en een flesje water met bubbels gaan we de thuisreis aan.

Onderweg getoeter van taxi’s die in toeristen geld zien, maar deze twee verkiezen te zweten in de zon. We nemen een shortcut, die bij regen niet te verantwoorden is. Zonder kleerscheuren weer thuis. Alleen Aaroin is thuis. Na een plaspauze gaan we het uploaden bij het internetcafé proberen. Na een half uur en 1000 Oegandese shilling (25 cent) armer gaan we onverrichter zake huiswaarts. Nog steeds alleen Aaroin thuis. Theezetten, avocado en pinda’s gegeten. Grace meldt zich thuis om te zeggen dat ze naar de kerk gaat. Wij genieten van de rust en passen op het huis.

Peter besluit naar de kerk te lopen. Hij kent er aardig wat mensen en wil ze na de dienst groeten. Het is een meer dan prettig weerzien. In Engels, Atesso, Luganda en Frans worden over en weer vriendelijkheden uitgewisseld. Uiteraard gaat er een groepje mee om supper mee te eten.

Plannen veranderen hier constant. Niets is zeker tot het daadwerkelijk plaats vindt. De hele week vertelde Gerald dat we vrijdag op reis gaan. Wij hadden verzonnen om dan donderdag naar Jinja te gaan en daar een nacht door te brengen in een luxe tent aan de Nijl. Later bleek Grace ook mee te gaan naar Jinja. Nog later werd duidelijk dat we donderdag naar Kidepo gaan. Balen voor Grace. Nu horen we weer dat Grace meegaat naar Kidepo. Geweldig. Peter krijgt er tranen van in zijn ogen. Grace gaat voor het eerst in haar leven op safari!

Supper wordt door de dochters gekookt. Anne-Lise steekt een handje toe. We eten een soort spinazie, poscho (stevige puree van maïsmeel en water), bonen en stengels en bladeren van de pompoen.

Nu is eindelijk duidelijk hoe de gezinssamenstelling is. Angela (27) geadopteerd, Rachel (25), Katherine (23), Aaroin (21), Sarah (20), Gerald (19), Albert (18), Esther (6), Ezechiel (4).

En nu te bed.

Liefs.