Vertrokken.

Na samen met Duco de auto van zijn moeder opgehaald te hebben is Peter nog “even” een batterij voor zijn fotocamera’s gaan kopen. Op zondag in een fysieke fotowinkel iets kopen is geen sinecure. Zoiets als een fotowinkel bestaat in Spijkenisse niet (meer). BCC verkoopt nog wel batterijen voor camera’s, maar die is op koopzondag in Spijkenisse gesloten. Die in Vlaardingen is wel open. Helaas daar is dit type batterij niet voorradig. Dan maar naar de Mediamarkt in het Alexandrium. Helaas. En ook in het centrum niet voor handen. Laatste optie: Cameraexpress in Capelle. De laatste, maar die is zeker zo goed als de eerste. Gescoord. Vier accu’s voor twee camera’s, daar moeten de berggorilla’s toch zeker mee op de digitale gevoelige plaat gezet kunnen worden. En dan kunnen de zebra’s, leeuwen, olifanten, giraffes, buffels, luipaarden, cheeta’s, wrattenzwijnen, wilde honden, hyena’s, slagen, krokodillen, nijlpaarden, topi’s, hartebeesten, waterbokken, allerlei vogels en insecten ook nog voor het nageslacht en onszelf geschoten worden met de Sony alpha 200 en alpha 600. Een hele zorg minder.

Anne-Lise moest tot half vier werken. Bij toekomst nog een zekere laatste douche, in Afrika weet je dat maar nooit.

Alle vier de koffers voldoen aan alle eisen, inclusief het max. gewicht van 23 kilo. Papieren gecheckt. Inladen maar. Ook de fototas en twee rugzakken kunnen mee.

Keurig voor de ingang, kiss and ride, laten we uit. Uiteraard kussen we Duco en rijdt hij weg. Tot over 3 weken.

Alles loopt gesmeerd. Er zijn geen lange rijen. Na een Mac weet ik veel genuttigd te hebben, spoelen we die nog snel weg met icetea en cappuccino.

Keurig op tijd vliegt de dreamliner van Kenia Airlines naar Nairobi. Waarschijnlijk om ons vast aan de tropische omstandigheden te laten wennen, is het bloedheet in het vliegtuig. En als je dan, waarschijnlijk omdat het een nachtvlucht is, weinig te drinken krijgt is het een goede test. De slapende Zimbabwaanse naast Peter blokkeert de weg naar de pantry. Af en toe wat wegsuffen en dan badend van het zweet, nee niet van een nachtmerrie, wakker worden, dat is samengevat de vliegreis.

Door de rugwind landen we te vroeg op Nairobi. Alle tijd om over te stappen en onze Afrikaanse rode kleding aan te trekken. Overstappen is een eitje. Succes Wessel over 10 dagen. Je moet wel weer met de handbagage door een scanner.

We trekken wel bekijks met onze kleding. Met een klein toestel, Embrayer, vliegen we in 55 minuten naar Entebbe. Daar beginnen we aan de strijd voor het visum van Anne-Lise. Omdat ze laat was met betalen, hebben we geen goedkering ontvangen. Wel een bevestiging van de betaling. Niks strijd. Na een foto, genomen vingerafdrukken en het plaatsen van een handtekening op een scherm krijgen we een prachtige sticker in onze paspoorten. De 50 dollar meer dan waard.

Snel staan we met alle bagage buiten en worden meteen van alle kanten besprongen door bereidwillige taxichauffeurs. Helaas zit onze chauffeur daar niet tussen. We zoeken beschutting tegen de tropische bui en wachten lijdzaam af. Na 20 minuten zwaait Gerald vanuit de verte, samen met mama Stella (de weduwe van de pastoor) en dochter Angela. All gevolg van de regen was het druk op de weg. Na enig geprop zit alles en iedereen in de minivan. Na een tussenstop bij Bernard (de baas van Gerald) waar we lunchen komen we om 14:00 uur aan bij het van Gerald en Grace. Grace was aan het koken en kon daarom niet op het vliegveld zijn. Het voelt als thuiskomen. Heerlijk.

Na wat gedronken te hebben gaan we met het slimfit pak dat we voor Joseph gekocht hebben (in ruil voor 3 jurken) naar de winkel/annex atelier. Er staan 3 stokoude trapnaaimachines van model Singer. Hij is blij met zijn pak. Maar, wie had anders verwacht, de jurken zijn nog niet klaar. Wel wordt snel een colaatje gekocht en de belofte gedaan dat de jurken over 10 dagen af zijn.

In Nederland had Peter reeds contact gelegd met Africa Clean Energy. Die verkopen energiezuinige kooktoestellen, die ook nog eens veel beter branden en dus minder schadelijke dampen en rook verspreiden. Als we het nummer in Kampala bellen neemt er niemand op. Maar na enig zoekwerk leggen we contact. Wordt morgen vervolgd. Eerst gaat de familie naar de kerk. Wij suffen wat weg. De regen is gestopt en de temperatuur is aangenaam

Lieve groetjes.