Auw.

Om ons niet teveel te laten ontwennen aan de matras in de village hadden we hier in Sipi falls eenzelfde matras met put in het midden. Het bed was wel groot genoeg voor de matras. Wel een beetje fris vannacht, mogelijk vanwege de vele regen die gevallen is.

Na een heerlijk ontbijt met scrambled eggs trekken we de stoute schoenen maar aan. De wandelschoenen. Milton is onze gids vandaag. We gaan naar de drie boven elkaar gelegen watervallen. Omdat het zo geregend heeft gisteren besluit Milton om niet eerst af te dalen naar de voet van de derde en laatste waterval om vervolgens te klimmen tot aan de voet van de eerste waterval. Het pad zou te glad en gevaarlijk zijn. Lacam lodge bevindt zich op gelijke hoogte met het begin van de derde waterval. Wij gaan van hieruit omhoog naar de voet van de eerste waterval om uiteindelijk af te laden naar het beginpunt van de track. Als we nog maar net onderweg zijn stoppen we. Milton helpt een oudere vrouw om de baal bonen op haar rug te krijgen. Hij schat de baal op 50 kg. En dat misschien wel meerdere keren per week. Arbowet?

De andere afdaling zoals wij later gaan, is minder steil. Met een stevige stok gaan we op pad. Milton komt uit deze regio en vertelt ons veel over hoe de mensen hier leven. Er wordt vooral koffie, de beroemde Sipi falls koffie, bananen en heel veel verschillende groente verbouwd. Het pad omhoog is niet heel steil, wel erg glibberig. Klei, net als de wegen die niet voorzien zijn van asfalt. Kun je nagaan hoe glad die worden. Als we bijna aan de voet van de eerste waterval zijn zien Milton een kameleon. Altijd leuk. Met bulderend geweld stort de waterval ons tegemoet. Een vrije val van 85 m. Nu komen de regenjassen echt van pas. Aan de andere kant van de waterval dalen we voor het eerst een glibberig pad af. Oppassen, hoewel we bergschoenen aanhebben. De klei blijft er gewoon aan plakken. Grammen extra gewicht. Via een natuurlijk zwembad en een bassin waar de was in gedaan wordt, komen we bij het vallende water van de tweede waterval. Twee vriendelijke mannen laten ons nog een kameleon zien. Altijd leuk. De tweede waterval is de kleinste van de drie hij meet 65 m. Maar je kunt wel achter de waterval in een door mensen handen gemaakte grot genieten van het natuurgeweld. Nu het laatste stuk dalen. Je ziet de weg al liggen. Peter let even niet op en hij valt op een stuk nat glad hout. Zijn rechterknie ondergaat een stekende pijn. Heel even wordt het zwart voor zijn ogen. De andere twee zijn geschrokken. Maar een echte man kan veel pijn verdragen. Hoewel je de pijn duidelijk aan zijn gezicht kunt aflezen. Een klein half uur later zijn we bij de cabin. Voor die tijd vindt Anne-Lise het nodig om ook onderuit te gaan. Gelukkig alleen vieze kleding en die trekt veel bekijks. Helaas heeft Gerald de sleutel. Maar een reservesleutel biedt uitkomst. Eerst lunchen en dan rond half 4 weer op pad. De koffietour staat op het programma. De lunch bestaat uit spaghetti bolognese met geroosterd varkensvlees. Hmmmmmm. Niet van Mora.

We maken de schoenen kleivrij, ontspannen wat en aanvaarden de tocht van een half uur naar de locatie waar weduwen koffiebonen verwerken. Milton laat ons alle stadia zien. Plukken, buitenschil verwijderen, drogen, stampen in een hoge houten vijzel waardoor de binnenschillen van de bonen loslaten, binnenschillen scheiden van de bonen door het geheel van een platte schaal omhoog te gooien en gelijktijdig te blazen, bonen roosteren in een hete pan op vuur, geroosterde bonen met de hoge houten vijzel tot de gemalen koffie te stampen die wij kennen. Tot slot de gestampte koffie in kokend water droppen en vervolgens door een zeef halen. Dan heb je na een kleine 2 weken een vers bakkie koffie. We kopen 5 kg bonen, omdat het lekkere koffie is ?n om de weduwen te steunen.Terug bij de cabin begint de knie aardig op te spelen. Eerst de vieze kleding uitgespoeld. Na het copieuze diner, pompoensoep, gefrituurde maïskoekjes, aardappelen met rundvleesstoofpot en gekookte kool, gefrituurde banaan toe gaan we bijna meten naar bed. Wel eerst douchen met uitzicht op de vallei. Peter gaat apart liggen. Na herhaaldelijk aandringen neemt hij toch een kussen tussen zijn knieën. Dat maakt de pijn een stuk minder. Dat gaat een taaie nacht worden.

Lieve groetjes.