Village.

Wat is het heerlijk stil in de village. Je hoort uitsluitend natuurlijke geluiden. Kippen, koeien, varkens, een geit, honden, insecten, knetterend vuur en mensen. De hut, waar alleen ons bed en onze bagage staat, is geweldig. Daarom wilden we hierheen. Het eenvoudige Oegandese leven. De familie van Gerald verbouwt hier van alles. Gierst, sinaasappels, bananen, tamarinde, cashewnoten, passievruchten, yams, pepers en meer dat we niet gezien hebben.

De dag begint met badderen. Opletten voor de nieuw gemetselde stenen. Voor je het weet heb je er 1 op je tenen. We krijgen twee grote bakken warm water mee. Samen delen we er 1. Het ontbijt bestaat uit het wel bekende casino brood, zo droog dat als je het oppakt in delen uiteen valt, gekookte zoete aardappel en de meegenomen hagelslag.

Om 1 uur staat het vertrek gepland. Tot die tijd pompen we twee meegenomen voetballen op waarmee de kinderen spelen, en genieten vooral van de omgeving . Regelmatig komen er buren langs om te zien wie die bezoekers uit Nederland zijn. Op de vuurplaats wordt een rooster gelegd, daar weer op geitenvlees. De vrouwen koken, de mannen suffen, slapen of praten wat. Peter maakt vooral foto's en een puzzeltje. Anne-Lise is blij met haar e-reader. Wij, Grace en de mannen uit de familie eten aan een tafel. De rest eet binnen of buiten. Niet bij ons. Het loopt al aardig tegen een uur. En wij moeten vandaag naar Sipi falls rijden. Met name Grace is duidelijk niet gewend om (op tijd) te reizen. Met enige vertraging, mede doordat Peter nog een groepsfoto wilde maken en het innige afscheid nemen, vertrekken we. Weer met extra passagiers.Deze keer een nicht en haar dochter. En in de achterbak een volle waszak met vers geplukte sinaasappels.

Voor we op route gaan stoppen we nog een paar keer rondom de village om familie en buren gedag te zeggen. Af en toe een toeloop van mensen. Geduld is een schone zaak in Afrika. Gerald stelt voor om Albert gedag te zeggen op zijn school. Dit is de derde zoon van Gerald. Wilde niet deugen in Kampala. Dus naar school in Soroti gestuurd, ver weg van slechte vrienden. Hij zit er intern dus kopen we wat zeep en aanverwante nuttige boodschappen. Op de school zitten ruim 3000 studenten. Maar als wij bij het secretariaat naar Albert vragen komt hij na 10 minuten verbaasd aangelopen. Na 10 minuten nemen we afscheid. Iets verderop stappen de nicht en dochter uit. Wij draaien de weg op. Een mooie asfaltweg met slechts enkele kuilen. Na een uur zetten we Grace uit de auto. Die overnacht er alvorens morgen met de bus naar Kampala af reizen.

De rit verloopt voorspoedig. Wel zien we een ernstig ongeval. Bij twee controles kunnen we zomaar doorrijden. Iets na vijf uur komen we aan bij Lacam lodge in Sipi falls. We krijgen een cabin met view en warm water en eigen oplaadpunten. Wat kan een verwende toerist zich meer wensen. Met een glaasje wijn genieten we van de omgeving. We kunnen kilometers ver kijken en horen de derde van de drie Sipi falls. Als we 100 meter lopen hebben we er prachtig zicht op. Het is hier geweldig.

Met Gerald genieten we van het 4 gangen (!) diner. Tomatensoep, maïskoekje, rijst met een soort kipkerrie en koolsalade en tot slot een pannenkoek met honing. Van het Nile bier was er maar eentje, dus kreeg Anne-Lise een ander biertje. Alles aan de oplader en na een warme douche, die harder lijkt te stromen door de geluiden van de waterval, gaan we slapen. De regen die kort na onze aankomst is begonnen gaat nog door. Dat wordt morgen ploeteren in de modder.

Lieve groeten