Rijden.

Aan alles komt een einde. Zo ook aan het bezoek aan het schitterende Kidepo. We zouden om 7 uur ontbijten. De koffers zijn gepakt en alle bagage staat in de Toyota. Het is mistig en dat levert mooie plaatjes op van waterbokken en zebra's in de mist. Helaas (nog) geen gorilla's. Uiteindelijk gaan we met een half uur vertraging aan tafel. Dus ook met een half uur vertraging vertrekken. Wel met een extra passagier, een ranger uit het park. Zijn vrouw heeft 2 dagen geleden een kind gekregen en er is geen openbaar vervoer vanuit Kidepo. Op weg naar de uitgang zwaait een giraf ons uit. Zebra's en buffels staren ons meewarig na. Helaas nemen we afscheid van het mooiste park van Oeganda. We hebben genoten.

We zijn nog maar net onderweg of het begint te regenen. Af en toe komt het met bakken naar beneden. De weg is slecht tot matig. De regen zorgt ervoor dat de putten en kuilen veranderen in modderpoelen waarvan de diepte niet te schatten is. De slechtste was zo diep dat er 3 jongens naast stonden om te zien hoe de auto's vast kwamen te zitten. Alle vier onze wielen onder water. Maar Gerald rijdt er, met enige moeite, doorheen.

Aanvankelijk worden de maïsvelden afgewisseld door gierst. Later passeren we bijna uitsluitend gierstvelden, afgewisseld door dorpjes.

Na enige uren gereden te hebben pikken we nog een passagier op. Een man uit dezelfde kerkgemeenschap als Grace en Gerald. Hij neemt 25 kg maïs en eenzelfde hoeveelheid pinda's. Dus reorganiseren in de minivan. We moeten wel iets omrijden om hem op te halen. Daarnaast ook nog een tussenstop bij zijn vader en een dorp verder bij zijn moeder. Tenslotte koopt hij nog een levende kip, die ook meegaat. De lunch bestaat uit koffie met een soort zoete broodjes, brood en onze eigen watermeloen.

Even leek het er op dat de I-pad van Peter niet meer oplaadt. Verschillende kabels geprobeerd en de contacten schoongemaakt. Hij doet het weer, nu nog elektriciteit.

In een dorp voor Soroti stapt de ranger uit bij een ziekenhuisje. In Soroti stappen de kip en zijn eigenaar uit. Weer wat ruimte in de auto. Dus kan er een tweepersoons matras in. Die moet mee naar de village. De village is de bebouwing van verspreid neergezette hutten, waar Gerald vroeger gewoond heeft. Hij heeft er een stuk grond met een eenvoudig stenen huis en twee hutten. Een stuk verder staan meerdere groepen hutten, de village.

Het was een lange rit. Om 6 uur komen we in Soroti aan. We doen boodschappen voor het avondeten en het ontbijt. In het donker rijden we naar de compound van Gerald. Best gevaarlijk, de smalle weg wordt gebruikt door voetgangers, fietsers zonder licht, brommers met fel licht en natuurlijk vrachtauto's en personenauto's. Je gelooft het niet. De weg houdt op en gaat over in een pad van nog geen meter breed. Of er niets aan de hand vervolgt Gerald zijn weg. Takken schuren langs de auto. Moet zeker krassen opleveren. Na 10 minuten en 6 hutten rijden we de compound op. Zijn broer met vrouw en kinderen wachten ons op. Zingend en dansend worden we door de vrouw begroet. De man en kinderen dansen en zingen dan niet, maar zijn meer dan hartelijk. Het is aardedonker. Snel worden er een paar kaarsjes aangestoken. Dat scheelt. De vrouwen en kinderen gaan vrijwel meteen koken. Wat een discipline. De rijst wordt gecheckt op steentjes en de groente wordt gesneden. In een vuurkuil wordt hout gestookt. Wij moeten gaan zitten en wachten maar af. Gerald en Aaroin ruimen de auto uit en onze hut in. Het matras is te groot voor het ledikant. Voorzichtig aan vannacht.

Nu we aan het donker gewond zijn zien op en om de compound koeien, een varken en een geit. De kippen zijn al op stok. Wat een schitterende locatie. Rust en donker. Alleen geluiden van de nacht, krekels, kikkers en insecten. Anders was de stilte oorverdovend geweest. Na het eten en een verpozen bij het vuur gaan we badderen. Er is water voor ons warm gemaakt. Twee emmers worden in de "badkamer" gebracht. Vier muren met een opening, op de vochtige klei liggen een paar stenen om niet in de klei te staan. Er zijn een aantal stenen vers gemetseld. Waarschijnlijk speciaal voor ons. Als Peter er tegen leunt vallen er 3 naar beneden. Auch, eentje op Anne-Lise haar linker voet. Een kusje er op helpt weinig.

Fris en fruitig gaan we naar onze hut. Slaap lekker.

Lieve groetjes.