duijntrio.reismee.nl

Hernieuwde kennismaking met Oeganda

Oeganda

De geur herkenning, diesel, kookpotten langs de weg, olie om in te bakken. Tijdens de rit naar Kampala nu genoten van het overdag aan komen en dingen herkennen. De warmte van de zon, de lucht vochtigheid. Ik heb een aantal dagen nodig gehad om te acclimatiseren. Vocht vast houden, ander eten en drinken. Even geen kip voor mij, het dood maken met een bot mes is geen sinecure. Je staat op de vleugels en de poten en houd de kop vast. De kip wist wat zijn lot was. ik vond het niet erg om de kip te plukken nadat hij in kokend water had gelegen en ook het samen villen met Solomom was een nieuwe ervaring. Ik ben tenslotte kok. Ik denk wel dat er minder vlees gegeten word als ieder zijn eigen vlees moest slachten!

Het koken en soep maken, soep;bouillon tomaat ,knoflook en ui lekker met de gegaarde kip. Iedereen kip alleen ik even niet. Lekker zoete aardappelen en een wilde spinazie.

Nu weet ik wel waar de stank vandaan komt die je overal tegen komt in Afrika tijdens het koken. Ze steken het houtskool aan met plastic zakjes. Nooit geweten en super slecht voor de gezondheid maar het fikt als een schoorsteen. Knopen er in gemaakt en gaan, de houtskool brand snel. Bah wat een stank. Tijdens de uitleg van de stove werd er aangeraden om wood-sticks te gebruiken en niet om kavera te gebruiken. Lekker al die chloorgassen.

Dat is de lucht die je ruikt, die overheerst op markten en verkooppunten. Na een paar dagen omschakelen nu weer op weg om mooie,leuke ,lieve dingen te gaan zien. De tijd bij Grace en Gerald in huis was prima en gezellig. Ik voelde me niet meer zo n vreemde eet in de bijt. We weten nu de weg en ik help soms mee in de keuken,alleen de logica van diverse dingen gaan boven mijn pet. Het niet gebruiken van een snijplank. Botte messen,soms zonder handvat ( stom was van plan om duct-tape uit Nederland mee te nemen ) en fruit en groente te gaan kopen als je uit de kerk komt en dan nog gaat verzinnen wat je gaat maken voor 10 man. We eten dus vrij laat naar Hollandse begrippen. Niet zeuren het eten is voedzaam, lekker en genoeg. Alleen de eerste dag viel ik om van de slaap en ben om 9 uur naar bed gegaan na een banaan gegeten te hebben. Ik trok het niet meer

Grace had twee mooie slaap kussen gekocht, heel lief een roze en een blauwe hoes. Alleen voor mij iets te hard, ik ben verwend. Maar slapen zonder kussen went snel. In Frankrijk heb je ook van die nekrollen. Oh, gek word ik ervan eruit en ook van die mini kussens iew.

Lekker warm s nacht en zweten maar dat is top dat hoort er bij.

Onderweg al heel wat dames gezien die zware dingen vervoeren op hun hoofd, hout en boodschappen tassen. Grace zit naast me in de auto, ze mag mee een aantal dagen. Gezellig en leuk en ik ben zeer benieuwd naar haar reactie als ze voor het eerst in een wild park de mooi statige en majustieuze dieren ziet. Ik verheug me er erg op. Een feestje van herkenning. Ik vroeg haar waarom er zoveel op het hoofd gedragen werd en ze vertelde dat het voor lange afstanden eenvoudiger was om het zo te doen dan om het te dragen in je armen, die eerder moe zouden worden. En lopen doe je toch wel. En ik denk dat de schaduw van het gedraagde ook mee speelt.

Overal olifanten paadjes( gevormd door mensen die de snelste route kiezen, je kent ze wel ipv langs het grasveld er door heen) zijn hier ook veel te vinden. Langs de bermen en langs blokken van huizen, tussendoor waar bijna niet te lopen is met tas. Het vertrouwde mzungu klinkt her en der en gister toevallig een oudere meneer die op een holletje even een hand kwam geven, vroeg how are you en glimlachend zijn weg vervolgde. Wat lief, ook een glimlach bij ons achtergelaten.

Onderweg naar wildpark dat het mooist schijnt te zijn in Afrika, Kidepo nationale pak. groet Anne-Lise

Reacties

Reacties

Karin

Benieuwd naar het vervolg.

Sjanie

Hoi Anne-Liese en Peter
Wat is Nederland dan toch geordend he......Veel plezier daar.

Peter van Duijn

Afrika is anders, even flink terug schakelen, maar elke dag verrassend. Hou mijn ogen en oren open voor het volgende kattebelletje.

annie stubbe

Normaals petje af Anne-Lise....Inderdaad zou ik onmiddellijk vegetariër worden als ik de dieren zelf zou moeten slachten.

Marleen

Geniet met volle teugen!Leuk om te lezen Anne-Lise

Claudia

Wat leuk die verhalen. Reis gewoon mee

Susan Coster

Geweldig, Anne-Lise en Peter. Ben blij dat jullie weer verslagen sturen uit het kleurrijke Uganda!

{{ reactie.poster_name }}

Reageer

Laat een reactie achter!

De volgende fout is opgetreden
  • {{ error }}
{{ reactieForm.errorMessage }}
Je reactie is opgeslagen!